Terwijl ik dit schrijf, ligt er een zak lijsterbessen en een zakje sleedoorn in mijn vorstkamertje (de vriezer); door de vorst worden de wrange en bittere stoffen omgezet in zoet, dat werkt als antivries. Straks kan ik daar weer lekkere gelei van maken.
In de oven staat een schaal membrillo-in-wording, de kweeperen eerst lang gekookt, en nu moeten ze met wat suiker indikken. Daarmee worden ze houdbaar en hoop ik ze het komende seizoen te kunnen presenteren op de proeverij waarmee ik de meeste excursies afsluit.
Verder staat er een pot walnotenblad op alcohol 40% (Franse Alcool pour les fruits) en boerenwormkruid, beide voor likeur.
Twee planten die dit jaar zeer gestegen zijn in mijn lijstje favorieten.
Smalle weegbree, in plaats van een voor een alle nerven eruit te peuren, kun je ook de bladeren overdwars in smalle reepjes snijden, dan heb je korte nerven die minder taai zijn dan ze lijken. De smaak is heel aangenaam notig. Het fijne is dat je bijna het hele jaar door wel jonge bladeren in het midden van een rozet kunt vinden.
Perzikkruid, op een wandeling in Den Treek waren er veel minder eetbare planten te vinden dan we hadden gehoopt. Voor de omelet zochten we nog een smaakvolle plant, en eigenlijk was perzikkruid de enige die er in voldoende mate stond om te kunnen oogsten.
En wat bleek: hij is heerlijk! Fris, smaakvol en licht zurig. Het fijne aan perzikkruid is dat je hem zo goed kunt herkennen, met de donkere vlek midden op het blad.
Terugblik
Afgelopen voorjaar en zomer zijn er weer een aantal mooie excursies geweest, met verrassende en lekkere vondsten.
Rivierduindoorn en heerlijke bloemen en bottels van de rimpelroos in de polder van Zeewolde; de onvolprezen zandkool in de Kennemerduinen, pastinaak langs de Amstel, gele kornoelje in het Oosterpark, lijsterbes langs de Oeverlanden en lievevrouwenbedstro…..
….en madelief in het gras.
En daslook, hertshoornweegbree en hondsdraf in mijn eigen tuintje aan de Amstel
6 gedachten over “Herfst is de tijd van oogsten”