Mens onderdeel van de natuur
Terwijl de muntchutney op het fornuis staat te pruttelen en de moerasspirea-limonadesiroop afkoelt, heb ik mooi even tijd om jullie te vertellen over mijn favorieten van deze zomer. En dan stuur ik gelijk wat recepten mee, voor degenen die zin en tijd hebben om zelf iets te maken.
Want iets doen, daar wordt een mens het meest gelukkig van, zo leerden mijn zus Marijke en ik afgelopen week op de cursus Stoïcijnse levenskunst van Miriam van Reijen.
En het besef dat je als mens niet buiten of boven de natuur staat, maar er onderdeel van bent, niet anders, beter of slechter dan de andere levende wezens (Spinoza, Ethica deel II).
Deze week stond in de krant (NRC 1 augustus, pagina 6) het verheugende bericht dat de jager-verzamelaars gezonder waren dan de landbouwers, ze waren langer, werden ouder en hun skeletten vertonen minder aantastingen van tanden en botten die duiden op ondervoeding en ziekten. Lang leve eten uit de natuur dus!
Vorige week dronk ik voor het eerst weegbreethee, alleen de naam al is poëtisch. Op de foto zie je de smalle weegbree. Zijn broertje, de grote weegbree is even lekker.
Een stuk of 7 blaadjes, en dan een kwartiertje laten trekken, langer mag ook.
De smaak? Die is verrassend aromatisch en nog het best te omschrijven als ‘paddenstoel’. Ook lekker met een snufje zout, dan wordt het bijna bouillon.
Mijn andere favorieten van deze zomer zijn, in volgorde van oogsten: linde en moerasspirea. Van elk heb ik een recept voor jullie.
Van enkele van jullie kreeg ik reactie, zo was het bijzonder leuk om van Katinka te horen dat zij, een van de recepten uit mijn laatste nieuwsbrief uitproberend, een fles dennenolie heeft gemaakt die “zo fantastisch smaakt!!”
Linde, ofwel Tilia cordata is in veel opzichten een plant van het hart. De bladeren zijn scheef hartvormig, de hele boom vormt een omgekeerd hart, en de soortnaam cordata duidt op het hart. Misschien omdat de aromatische thee vochtafdrijvend en bloeddrukverlagend is?
Vanwege de heerlijke smaak draag ik hem in ieder geval een warm hart toe.
Moerasspirea
De roomwitte tuilen met donzige bloempjes van de moerasspirea lijken te zweven boven de plant. Zalig voor thee, gelei of limonade. De plant bevat salicylzuur-verbindingen, dit is de werkzame stof uit aspirine, die zijn naam dan ook van deze plant kreeg! Niet alleen mooi en lekker maar ook nog eens goed tegen hoofdpijn, koorts, ontstekingen en jicht. Niet voor niets noemen de Engelsen haar “Queen of the meadow”.
Terwijl mijn zus Laurien en ik deze bloemen plukten in Frankrijk, kregen we een hartelijk “bonne récolte”(goede oogst) gewenst van voorbijgangers!